Γράφει η: Μαρινέλλα Τσουκαλά
Για να υπάρξει μια εύκολη επικοινωνία με τους αφασικούς ασθενείς …
1. Πριν προσπαθήσετε να επικοινωνήσετε με τον ασθενή, περιορίστε στο ελάχιστο τους θορύβους από τηλεοράσεις, κασετόφωνα, ηλεκτρικές συσκευές.
2. Να ενθαρρύνετε όσους πάσχουν από αφασία να μιλήσουν και να τους επαινείτε για τις προσπάθειές τους.
3. Να χρησιμοποιείτε όλους τους πιθανούς τρόπους επικοινωνίας όπως οι χειρονομίες, η ζωγραφική και τα τραγούδια.
4. Να τους ρωτάτε για ότι θέλετε να μάθετε με τέτοιον τρόπο, ώστε να σας απαντούν με ναι ή όχι.
5. Μην βιάζεστε, να δίνεται στον ασθενή αρκετή ώρα για να μιλήσει ή να αποκριθεί.
6. Να αποδέχεστε όλες τις προσπάθειες που κάνει για να επικοινωνήσει μαζί σας. Αποφύγετε τις κριτικές και τις διορθώσεις και μην τον πιέζετε να μιλήσει σωστά και καθαρά.
7. Να λέτε αυτό που θέλετε αργά και καθαρά, με απλές και κατανοητές λέξεις. Να προφέρετε σωστά τις λέξεις και να «χρωματίζετε» τη φωνής σας χωρίς να υψώνετε τον τόνο της. Ο ασθενής δεν έχει πρόβλημα ακοής. Να επαναλαμβάνετε τις ερωτήσεις σας όταν χρειάζεται.
8. Μην μιλάτε στον ασθενή όπως μιλάτε στα παιδιά.
9. Να τον ενθαρρύνεται να είναι όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητος. Μην είστε υπερπροστατευτικοί και μην μιλάτε εκ μέρους του, εκτός και αν είναι απολύτως αναγκαίο, αφού πρώτα τον ρωτήσετε αν θέλει να τον βοηθήσετε.
10. Μην αλλάξετε την συμπεριφορά σας απέναντί του και να βγαίνετε μαζί του όπως και πριν από το ατύχημα. Μην τον αφήνετε στο σπίτι κάθε φορά που θέλετε να πάτε στο θέατρο ή βγαίνετε να δειπνήσετε με φίλους. Μην τον αγνοείτε όταν βρισκόσαστε σε παρέα. Να τον ενημερώνετε για τις οικογενειακές υποθέσεις, χωρίς να τον κουράζετε με άχρηστες λεπτομέρειες.
